Διακοπές χωρίς θάλασσα;

Αντί να περιγράψω πως πέρασα στην Τουρκία θα πω μια προσωπική μου εμπειρία που συχνά την μοιράζομαι με φίλους και παραδόξως έχουν την ίδια αντίδραση που είχα και γω. Πριν μερικά χρόνια είχα ερωτευθεί μια κοπέλα,πόντια γεννημένη και μεγαλωμένη στο Καζακστάν. Είχε έρθει Ελλάδα με πρόγραμμα υποτροφίας εκμάθησης ελληνικών επειδή κυρίως ο πατέρας ήθελε να μάθει να μιλά ελληνικά. Έτσι είχαμε γνωριστεί, εγώ μελετούσα ρώσικα και ήξερα ελληνικά και εκείνη το αντίστροφο…
Σιγά σιγά ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλον και λίγο καιρό πριν φύγει μου είπε πως πρέπει να χωρίσουμε γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί…
Ήμουν ερωτευμένος και της είπα πως θα μπορούσα να πάω να ζήσω μαζί της στο Καζακστάν. Όμως η απάντηση της ήταν πως δεν μπορούσα γιατί είμαι Έλληνας. Φυσικά δεν κατανόησα γιατί το έλεγε και της απάντησα πως και εσύ είσαι ελληνίδα και ζεις άρα και γω μπορώ. Και εκείνη τη στιγμή θυμάμαι πως ενώ ήμουν έτοιμος να απαντήσω θετικά σε ό,τι δικαιολογία μου έβρισκε τελικά λέγοντας μου τα παρακάτω λόγια «Στο Καζακστάν δεν έχει θάλασσα και εσύ είσαι Έλληνας» θυμάμαι μου πήρε κάτι δευτερόλεπτα μέχρι να απαντήσω «Ούτε μια λίμνη δεν έχει;»
Και πράγματι όσες φορές την έχω περιγράψει την ιστορία πριν προλάβω να πω την αντίδραση μου οι περισσότεροι φίλοι μου είπαν «Ούτε μια λιμνούλα»;
Αυτή την ιστορία την θυμήθηκα τώρα που βρισκόμουν σε μια πόλη χωρίς θάλασσα…Μου φαινόταν τόσο παράξενο σαν να βρισκόμουν όχι σε διακοπές αλλά σε μια πόλη χειρότερη από την Αθήνα..